رمز ارز نئو (NEO) چیست و چرا اهمیت دارد؟✨ تاریخچه، تفاوت NEO با ETH و نحوه کارکرد شبکه ارز دیجیتال neo!

گلاره ابراهیمی

همه چیز درباره ارز دیجیتال نئو🔥بررسی کاربردهای عملی، ویژگی‌ ها و آینده NEO!

امروزه در بسیاری از صرافی‌ های ارز دیجیتال، نام نئو (NEO) به‌ عنوان یکی از پروژه‌ های مهم بلاکچین (Blockchain) به چشم می‌ خورد.

ارز دیجیتال نئو که از آن با عنوان «اتریوم چینی» یاد می‌ شود، بستری برای توسعه قراردادهای هوشمند و دارایی‌ های دیجیتال است و هدف اصلی آن ایجاد یک “اقتصاد هوشمند (Smart Economy)” می‌ باشد.

این شبکه با استفاده از «الگوریتم اجماع dBFT» توانسته سرعتی بیش از ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه ارائه دهد، در حالی‌ که اتریوم (ETH) در حالت عادی تنها حدود ۳۰ تراکنش را پردازش می‌ کند.

طبق آمار منتشر شده در “سال ۲۰۲۵”، ارزش کل بازار رمز ارزها از «۲.۵ تریلیون دلار» فراتر رفته و سهم نئو در میان ۱۰۰ پروژه برتر همچنان قابل توجه است.

همچنین، بیش از [۹۰٪] معاملات نئو در صرافی‌ های بین‌ المللی مانند صرافی بایننس (Binance) و [OKX] انجام می‌ شود که نشان‌ دهنده نقدینگی بالا و دسترسی آسان سرمایه‌ گذاران است.

 

برای درک بهتر، به جدول زیر توجه کنید:

شاخص	نئو (NEO)	اتریوم (ETH)
سرعت تراکنش	~۱۰۰۰ TPS	~۳۰ TPS
کارمزد	بسیار پایین (GAS)	متغیر و بالا
کاربرد اصلی	اقتصاد هوشمند، هویت دیجیتال	DeFi، NFT، متاورس

 

نگهداری توکن NEO علاوه بر مشارکت در حاکمیت شبکه، منجر به دریافت توکن GAS می‌ شود که برای پرداخت کارمزدها کاربرد دارد. این ویژگی می‌ تواند برای سرمایه‌ گذاران بلند مدت یک مزیت رقابتی محسوب شود.

در ادامه به طور کامل به بررسی ارز دیجیتال نئو، ویژگی ها، مزایا و کاربردهای آن می پردازیم؛ پس اگر می خواهید با این پروژه جذاب آشنا شوید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

 

ارز دیجیتال نئو چیست؟

نئو (NEO) یک پلتفرم بلاکچین و ارز دیجیتال است که با هدف ایجاد یک “اقتصاد هوشمند” طراحی شده است.

این پلتفرم امکان توسعه و اجرای قراردادهای هوشمند را فراهم می کند و به عنوان زیرساختی برای اپلیکیشن های غیرمتمرکز (dApps) عمل می کند. نئو با ترکیب فناوری بلاکچین و هویت دیجیتال، قصد دارد پلی میان اقتصاد سنتی و دنیای دیجیتال ایجاد کند.

 

تاریخچه و پیشینه ارز دیجیتال نئو

پروژه نئو در سال 2014 تحت نام AntShares آغاز به کار کرد. این پروژه توسط “دا هونگفی” و “اریک ژانگ” در شانگهای چین بنیانگذاری شد. در سال 2017، AntShares تغییر نام داد و به نئو تبدیل شد. از آن زمان تاکنون، نئو به یکی از پروژه های مطرح در حوزه ارزهای دیجیتال و فناوری بلاکچین تبدیل شده است.

 

سازندگان پروژه نئو

دا هونگفی و اریک ژانگ، دو متخصص فناوری اطلاعات چینی، بنیانگذاران اصلی پروژه نئو هستند. هونگفی که به عنوان “پدر بلاکچین چین” شناخته می شود، نقش مهمی در توسعه و پیشرفت این پروژه داشته است. تیم توسعه دهنده نئو از متخصصان برجسته در زمینه های مختلف فناوری تشکیل شده است.

 

مسیر تکامل از Antshares به NEO

تغییر نام از AntShares به NEO در سال 2017، نقطه عطفی در تاریخچه این پروژه بود. این تغییر نام همراه با به روزرسانی های اساسی در زیرساخت فنی و چشم انداز پروژه صورت گرفت.

نئو با هدف ایجاد یک اکوسیستم کامل برای اقتصاد هوشمند، قابلیت های جدیدی مانند پشتیبانی از زبان های برنامه نویسی متنوع و بهبود مکانیزم اجماع را معرفی کرد. این تحولات باعث شد نئو به سرعت توجه جامعه ارزهای دیجیتال را به خود جلب کند.

 

مزایای کلیدی ارز دیجیتال نئو

نئو دارای ویژگی های منحصر به فردی است که آن را از سایر ارزهای دیجیتال متمایز می کند:

 

1. پشتیبانی از قراردادهای هوشمند: نئو امکان ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند پیچیده را فراهم می کند؛
2. سازگاری با زبان های برنامه نویسی مختلف: برخلاف اتریوم که تنها از Solidity پشتیبانی می کند، نئو از زبان های متداولی مانند C#، Java، Python و Go پشتیبانی می کند؛
3. مکانیزم اجماع dBFT: این مکانیزم باعث افزایش سرعت تراکنش ها و کاهش مصرف انرژی می شود؛
4. دو توکن مجزا: NEO برای مدیریت شبکه و GAS برای پرداخت هزینه تراکنش ها استفاده می شود؛
5. هویت دیجیتال: نئو از سیستم هویت دیجیتال پشتیبانی می کند که امکان ایجاد اپلیکیشن های قانونی را فراهم می کند.

 

پشتیبانی از قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند در نئو امکان ایجاد برنامه های غیرمتمرکز پیچیده را فراهم می کنند. این قراردادها می توانند شرایط و ضوابط معاملات را به صورت خودکار اجرا کنند.

برای مثال، در یک پلتفرم معاملات ملکی مبتنی بر نئو، انتقال سند و پرداخت وجه می تواند به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه انجام شود.

 

سازگاری با زبان های برنامه نویسی مختلف

یکی از مزیت های بزرگ نئو، پشتیبانی از زبان های برنامه نویسی متداول است. این ویژگی باعث می شود توسعه دهندگان بیشتری بتوانند روی این پلتفرم کار کنند. برای مثال، یک برنامه نویس Python می تواند به راحتی یک اپلیکیشن غیرمتمرکز روی نئو توسعه دهد.

 

ویژگی dBFT (Delegated Byzantine Fault Tolerance)

مکانیزم اجماع dBFT در نئو باعث افزایش سرعت تراکنش ها و مقیاس پذیری شبکه می شود. این مکانیزم از روش رای گیری برای تایید تراکنش ها استفاده می کند که نسبت به الگوریتم اثبات کار (PoW) بسیار کارآمدتر است. در نتیجه، نئو می تواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه را پردازش کند.

 

تفاوت نئو با اتریوم (NEO vs ETH)

نئو (اتریوم چینی) و اتریوم هر دو پلتفرم های قرارداد هوشمند هستند، اما تفاوت های مهمی با هم دارند:

ویژگی‌ ها	نئو (NEO)	اتریوم (Ethereum)
تاریخ راه‌ اندازی	سال 2014 (با نام AntShares) و تغییر نام به NEO در 2017	سال 2015
مکانیزم اجماع	dBFT (Delegated Byzantine Fault Tolerance)	PoS (اثبات سهام) – قبلاً PoW
توکن‌ ها	دو توکن: NEO (مالکیت و رأی‌ دهی) و GAS (کارمزد تراکنش)	یک توکن: ETH (برای قراردادها، کارمزد و پرداخت)
سرعت تراکنش‌ ها	حدود 1,000 تراکنش در ثانیه (TPS)	حدود 30 تراکنش در ثانیه (Ethereum Mainnet)
هزینه تراکنش	بسیار پایین (به دلیل استفاده از GAS)	نسبتاً بالا (خصوصاً در زمان شلوغی شبکه)
زبان‌ های برنامه‌ نویسی	پشتیبانی از زبان‌ های رایج مثل C#, Java, Python	زبان اختصاصی Solidity (به همراه Vyper)
تمرکز جغرافیایی	بیشتر در چین و آسیا محبوب است (ملقب به “اتریوم چینی”)	جهانی و پرکاربرد در سطح بین‌ المللی
تعداد کل عرضه	100 میلیون NEO (ثابت و غیرقابل تقسیم)	بدون محدودیت عرضه (اما نرخ صدور کاهش یافته)
کاربردها	اقتصاد هوشمند (Smart Economy)، قراردادهای هوشمند، دارایی‌ های دیجیتال	قراردادهای هوشمند، DeFi، NFT، متاورس و اپلیکیشن‌ های غیرمتمرکز گسترده
مزایا	سرعت بالا، کارمزد پایین، سازگاری با زبان‌ های متنوع	اکوسیستم قوی، کاربران بیشتر، توسعه‌ دهندگان فراوان
چالش‌ ها	تمرکز بیشتر نسبت به اتریوم، مقبولیت کمتر در غرب	مقیاس‌ پذیری پایین‌ تر، کارمزدهای بالا

 

نحوه کارکرد شبکه نئو

شبکه نئو (NEO) یک پلتفرم بلاکچینی است که هدفش ایجاد اقتصاد هوشمند (Smart Economy) بر پایه دارایی‌ های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند است. این شبکه از چند جزء اصلی تشکیل شده است:

1. مکانیزم اجماع (dBFT)
2. دو توکن اصلی (NEO و GAS)
3. قراردادهای هوشمند
4. دارایی‌ ها و هویت دیجیتال

 

این اجزا با همکاری یکدیگر، عملکرد شبکه نئو را تضمین می کنند:

 

مکانیزم اجماع (dBFT)

نئو از الگوریتم Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT) استفاده می‌ کند. در این سیستم دارندگان NEO، نمایندگانی (Delegates) را انتخاب می‌ کنند که وظیفه تأیید تراکنش‌ ها و تولید بلاک‌ ها را برعهده دارند. این روش باعث می‌ شود تراکنش‌ ها سریع‌ تر و با کارمزد بسیار پایین انجام شوند.

 

دو توکن اصلی (NEO و GAS)

• NEO: نشان‌ دهنده مالکیت و حق رأی در شبکه است. این توکن قابل تقسیم نیست؛

• GAS: برای پرداخت کارمزدها و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌ شود.

 

سوالات متداول

چرا نئو را اتریوم چینی می‌ نامند؟

به‌ دلیل شباهت عملکرد به اتریوم و تمرکز جغرافیایی و توسعه در چین، به نئو لقب “اتریوم چینی” داده‌ اند.

ارز دیجیتال نئو چیست؟

نئو یک پلتفرم بلاکچین است که برای ایجاد اقتصاد هوشمند، قراردادهای هوشمند و دارایی‌ های دیجیتال طراحی شده است.

تفاوت بین NEO و GAS چیست؟

NEO توکن اصلی شبکه است که برای مدیریت و حاکمیت استفاده می شود، در حالی که GAS برای پرداخت هزینه تراکنش ها و اجرای قراردادهای هوشمند به کار می رود.

آیا می توان نئو را استخراج کرد؟

نه، نئو قابل استخراج نیست. تمام توکن های NEO در ابتدای پروژه ایجاد شده اند.

نئو چگونه می تواند به ایجاد یک اقتصاد هوشمند کمک کند؟

نئو با ترکیب فناوری بلاکچین، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند، زیرساختی برای ایجاد اپلیکیشن های غیرمتمرکز در حوزه های مختلف اقتصادی فراهم می کند.

کدام صرافی‌ ها از ارز نئو پشتیبانی می‌ کنند؟

صرافی‌ های بزرگ مانند Binance، OKX، KuCoin و Huobi امکان خرید و فروش نئو را فراهم کرده‌ اند.